Od Dragona Cd. Erza

Od wygnania Woodnigth z watahy zrobiło się w moim niezwykle cicho.

To dziwne, ale stęskniłem się za jej rozrywkowym charakterem, uroczył uśmieszkiem i zabawnymi oczami.

Wiem, że ona chciała ide mnie czegoś więcej, jednak ja nie potrafiłem jej tego dać.

Idąc leśną ścieżką zamknąłem oczy i zacząłem biec przed siebie, kiedy naglę na kogiś wpadłem.

- Prze-przepraszam - wynamrotała wadera, a ja pomogłem jej wstać

- Nie przepraszaj - zaśmiałem się pod nosem - Jestem Dragon.

- Erza - przedstawił się z szerokim uśmiechem

- Masz ochotę na spacer, Erzo ? - spytałem 

< Erza ? :3 >