- Jestes tego pewna? - usłyszałam głos za sobą
Gdy sie odwróciłam zobaczyłam brązowego basiora, który miał w łapie lutnie.
- Czego? - odparłam
- Tego, że chcesz wyjść za Urinosa. Przecież kochasz niejakiego Zayn'a... A tak apropos jestem Apollo....
Więc jest bogiem muzyki...
- Jedynie to uratuje ich przed tym snem...
Basior się już nie odzywał i znikł. Po kilku godzinach znalazłam Urinosa.
- Wiedziałem, że do mnie przyjdziesz - rzekł z uśmiechem
- Zostanę twoją żoną! Pod jednym warunkiem!
- Jakim?
- Takim, że nie tkniesz Zayn'a, moich rodziców i innych!
- Dobra, o ile zostaniesz nią.
Przez kilka najbliższych dni siedziałam w komnatach Urinosa. Jutro miał się odbyć ślub, nagle przypomniałam sobie słowa Apolla. Przecież to jedyne wyjście, prawda? Sama już nie byłam pewna tego... Według mnie to jedyne rozwiązanie tego problemu... Tak jakby... Dzisiejszą noc miałam spędzić z Urinosem. Obrzydzała mnie ta myśl... Spojrzałam w niebo i w moich myślach pojawił się Zayn, ale zaraz potem oprzytomniałam. Napewno ułożył sobie życie z inną. Czekałam jedynie na swoje przeznaczenie, które było z góry przesądzone.... Nie umiałam tego sprecyzować, ale Apollo zasiał w moim sercu wątpliwość. Na szczęście Urinos musiał cos załatwić i nie będzie ze mną spędzał nocy, generalnie nie Będzie go przez kilka dni lub tygodni. Miałam nadzieję, że Zayn ułoży sobie życie z o wiele lepszą waderą niż ja... Nie zasługuję na miłość Zayn'a... Nagle coś usłyszałam i do pokoju wpatrywał... ZAYN!!!
- Co ty tutaj robisz?! - krzyknęłam zduszonyn głosem
- Dkaczego tu jestes? Jak moglaś tak uciec?!
- Przepraszam cię, ale zaslugujesz na lepsza wadere niż ja, gdyż ja nie zasługuję na twoją miłość czy żyć u twego boku - rzekłam - A poza tym i tak jest już za późno... Już jestem jego ż-żoną - skłamałam mając na uwadze jego dobro
<Zayn?? Uwierzyłeś?? I jak mnie znalazłeś??>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz