Od Eiry do Ältaira

Spojrzałam się na niego zrozpaczona.

- Ale czemu ? Czemu ?! Co się stało ?! - wypytywałem go jak z automatu

- Przepraszam... - przerwał na moment - Nie mogę ! Naprawde ! To tylko dla twojego dobra...

- Proszę ! Nie rób mi tego ! Nie dziś ! Nie teraz ! - podeszłam do niego i spojrzałam się mu prosto w oczy - Nie kiedy tak bardzo cię kocham ! - szepnęłam bliska płaczu

- Nie moge - powiedział z trudem

Rozpłakałam się. Nie potrafiłam sobie wyobrazić mojego życia bez Ältaira.

- Proszę... - rzekłam - Zrób to dla mnie

- Nie mogę ... - mówiąc to pocałował mnie w policzek i odszedł.

- Świetnie ! - mówiłam do siebie - Mój ukochany mnie zostawił ! 

Poszłam nad klif... Tam gdzie większość wilków kończy swoje życie... Może i moje się tam skończy ?

Spojrzałam w dół i wystawiłam łapę...

< Ältair ? >