Od Etery do pandory

Zdziwiło mnie, ponieważ kiedyś też taka byłam. Ale dzięki tej watasze zmieniłam się, przynajmiej troche bo nadal niezbyt ufam ludziom. Znowu zaczełam z nią rozmawiać.
- Szczerze, to w tej watasze czuje się wolna.
- Ciesze się- Powiedziała z chyba szczerym uśmiechem.
- Zmieniłam się tutaj troche. Wcześsniej nie lubiłam żadnego wilka, a teraz troche mi za to wstyd bo przyokazji byłam dla nich nie miła. Chociaż musze przyznać, że nadal nikomu nie moge zaufać.-Powiedziałam jak najbardziej szczerze mogłam.
- Ale teraz mi chyba zaufałaś?
-Masz racje.- odpowiedziałam z uśmiechem.
Obie się roześmiałyśmy.
-Pandoro, powiedz czemu mnie przyjełaś do watahy wkońcu nic o mnie dokładnie nie wiesz?
<Pandoro?>