Od Gustave do Saorise

Westchnąłem ciężko i oddaliłem się.

- Szkoda - mruknąłem kiedy wchodziłem do jaskini

Pobawiłem się ze szczeniakami i położyłem spać. Ale jednak nie mogłem zasnąć. Myślałem o decyzji Sao, o tym, że nie będę jej codziennie widywać, o naszych wspólnych odpałach, o historiach, które sobie opowiadaliśmy... Nie chciałem tego stracić.

Wstałem więc i pobiegłem na krańce terenów watahy.

Naglę zobaczyłem Saorise. Byli z nią Pandora i Sillen. Podbiegłem do niech i stanąłem przed Sao.

- Nie odchodź ! - krzyknąłem zdyszany

- Czemu ? - spytała, choć chyba znała odpowiedź

- Bo jesteś moją najlepszą przyjaciółką i nie chce cie stracić.

< Sao ? Co ty na takie wyznanie Gustava ? >